Łeba słynie z pięknych plaż i Słowińskiego Parku Narodowego. Poza tym była też miejscem, gdzie kręcono kilka filmów. Nie jest to może najpopularniejsze miejsce dla filmowców, ale kilka produkcji, zarówno polskich, jak i zagranicznych, wykorzystało jej niezwykły krajobraz. Najczęściej widać w nich słynne ruchome wydmy, które wyglądają jak pustynia. To właśnie ten niezwykły krajobraz przyciągał reżyserów, którzy szukali miejsca o unikalnym charakterze.
„Seksmisja” (1983)
„Seksmisja” w reżyserii Juliusza Machulskiego to jeden z najbardziej znanych polskich filmów science-fiction. Właśnie w Łebie, na ruchomych wydmach, kręcono sceny finałowe, gdy bohaterowie odkrywają, że cały czas byli na powierzchni Ziemi. Krajobraz wydm dodał filmowi tajemniczej i niezwykłej atmosfery. Charakterystyczne piaskowe krajobrazy sprawiły, że scena wyglądała bardzo nierealnie i pasowała do klimatu filmu.
„Na srebrnym globie” (1976-1977)
Film Andrzeja Żuławskiego, oparty na powieści Jerzego Żuławskiego, to kolejny film science-fiction, w którym można zobaczyć Łebę. Wydmy w Słowińskim Parku Narodowym udawały obcą planetę. Film miał skomplikowaną historię, bo przez lata był niedokończony. Dopiero w 1988 roku reżyserowi udało się go ukończyć. Wydmy idealnie sprawdziły się jako sceneria nieznanej planety, a surowy krajobraz i brak roślinności dodatkowo podkreślały tajemniczy nastrój filmu.
Inne filmy kręcone w Łebie i okolicy
Poza tymi dwoma najbardziej znanymi filmami, w Łebie i jej okolicach kręcono też kilka innych produkcji:
- „Maria Skłodowska-Curie” (2016) – film o znanej noblistce. Niektóre sceny powstały w hotelu Neptun i na plaży C. Reżyserzy zdecydowali się na to miejsce, bo nadmorski klimat i elegancka architektura hotelu dobrze oddawały atmosferę epoki.
- „Disco Polo” (2015) – komedia o muzyce disco polo, w której można zobaczyć port, plażę i wesołe miasteczko w Łebie. To miejsce dodawało filmowi kolorowego, festynowego charakteru i świetnie pasowało do dynamicznej fabuły.
- „Effi Briest” (2009) – niemiecki film historyczny, w którym pojawia się Zamek Neptun i Słowiński Park Narodowy. Film opowiada o trudnych losach kobiety w XIX wieku, a nadmorski krajobraz podkreślał klimat nostalgii i osamotnienia.
- „Ewangelia według Harry’ego” (1994) – polsko-amerykański film, którego akcja dzieje się na pustyni, ale tak naprawdę kręcono go na wydmach w Słowińskim Parku Narodowym. Film miał bardzo symboliczny charakter, a krajobraz pustynnych wydm świetnie podkreślał jego metaforyczne przesłanie.
- „Agent nr 1” (1971) – film opowiadający o losach polskiego pilota Cichociemnego, którego część scen powstała w nadmorskich plenerach Łeby.
- „Kobieta w kapeluszu” (1984) – dramat psychologiczny, w którym pojawiają się ujęcia z Łeby. Film ukazuje historię aktorki zmagającej się z trudami życia zawodowego i osobistego.
- „Miasto z morza” (2009) – opowiada o budowie portu w Gdyni, jednak część scen kręcono także w okolicach Łeby, by oddać klimat tamtych czasów.
- „Miejsce na ziemi” (1959) – film przedstawiający losy młodego bohatera poszukującego swojego miejsca w życiu, gdzie nadmorski krajobraz Łeby stanowił ważne tło dla fabuły.
- „Mistrz” (2005) – historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, w której niektóre sceny powstały w nadmorskich plenerach Łeby.
- „Opowieść atlantycka” (1954) – film polityczny, oparty na motywach legend o zaginionej Atlantydzie, w którym nadmorskie krajobrazy Łeby budują tajemniczą atmosferę opowieści.
- „Ruchome piaski” (1968) – thriller psychologiczny, w którym pojawiają się sceny kręcone na wydmach w Słowińskim Parku Narodowym.
A także:
- „Der Schritt vom Wege” – reż. Gustaf Grundgens (1939)
- „O dwóch takich co ukradli księżyc” – reż. Jan Batory (1962)
- „Draka” – reż. Janusz Kubik (1970)
- „Sygnały MMXX” – reż. Gottfried Kolditz (1970-1971)
- „Rycerz” – reż. Lech Majewski (1980)
- „Człowiek z wydm” (1983)
- „Kukułka w ciemnym lesie” – reż. Antonin Moskalyk (1985)
- „Podróże Pana Kleksa” – reż. Krzysztof Gradowski (1985)
- „Biały smok” – reż. Jerzy Domaradzki, Janusz Morgenstern (1986)
- „Alchemik” – reż. Jacek Koprowicz (1988)
- „Kraina wody, wiatru i piasku” – reż. Jan Walencik (1990)
- „Próżni ludzie” – reż. Józef i Jerzy Skolimowscy (1992)
- „Motyw cienia” – reż. Józef Skolimowski (1993)
- „Ewangelia według Harrego” (tytuł roboczy „Pustynny lunch”) – reż. Lech Majewski (1994)
- „Wrony” – reż. Dorota Kędzierzawska (1994)
- „Losnitz. Ostseebad” – reż. Thees Klahn (1997)
- „Trzy szalone zera” – reż. Wiktor Skrzynecki (1999-2000)
- „Piasek jest drapieżnikiem” – reż. Krystian Matysek, Dorota Adamkiewicz (2004-2005)
- „Miłość z przedszkola 2” – reż. Til Schweiger (2009)
- „Zimowa córka” – reż. Johannes Schmid (2011)
- „Wydmowa rapsodia”
- „Niobe”
Łeba to miejsce, które ma duży potencjał filmowy. Może nie jest tak popularna jak inne miejsca w Polsce, ale jej krajobrazy są unikalne. Wydmy, szerokie plaże i dzika przyroda sprawiają, że wygląda jak zupełnie inny świat. To sprawia, że filmowcy mogą tu realizować zarówno filmy historyczne, jak i science-fiction. Kto wie, może w przyszłości powstanie tu jeszcze więcej filmów? Łeba na pewno ma na to duże szanse!
