Samorządowcy i przedstawiciele lokalnych instytucji spotkali się w celu omówienia przyszłości jeziora Lubowidzkiego. Zgodzili się, żeby wspólnie działać w celu rekultywacji zbiornika.
Władze gminy Nowa Wieś Lęborska zorganizowały spotkanie, którego celem było omówienie strategii działań w związku z wynikami badań naukowców z Katedry Hydrologii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Wzięli w nim udział między innymi: przedstawiciele lokalnych samorządów, członkowie Nadleśnictwa Lębork oraz lokalnych kół PZW i przedstawiciele Wód Polskich. Badania były prowadzone na przełomie kwietnia i października 2023 roku i na ich podstawie powstał dokument pt. „Raport o stanie środowiska jeziora Lubowidzkiego w ramach koncepcji jego rekultywacji” pod redakcją dr hab. Krystiana Obolewskiego. Opracowanie szczegółowo opisuje sytuację środowiskową jeziora.
Wójt gminy Nowa Wieś Lęborska Zdzisław Chojnacki zaczął spotkanie od omówienia dotychczasowych działań. Zaznaczył, że uregulowanie gospodarki wodno-ściekowej w zlewni jeziora jest pierwszym, a zarazem kluczowym krokiem w jego ochronie. Obecnie dobiega końca ostatni etap budowy sieci kanalizacji sanitarnej w miejscowości Lubowidz. Łączna wartość prac na przestrzeni ostatnich lat wynosi 9,8 mln zł, z czego zdecydowaną większość stanowią rządowe dotacje ze środków zewnętrznych.
– Główny problem w przypadku terenów bezpośrednio przyległych do brzegów zbiornika jest zasadniczo rozwiązany poprzez skanalizowanie poszczególnych domostw – rozpoczął swoje wystąpienie dr Obolewski. – Obecnie głównym zagrożeniem, który wymaga kolejnych działań jest zabezpieczenie jeziora przed potencjalnymi zanieczyszczeniami pochodzącymi z dopływu – strugi Węgorzej. Ze względu na położenie jeziora w końcowym odcinku zlewni strugi, jest to miejsce newralgiczne.
Wśród proponowanych rozwiązań rekultywacyjnych jest budowa progów gromadzących osady przesuwane w kierunku misy jeziora.
Powinno to powodować powolne zahamowanie zamulania fragmentu jeziora poddawanego odziaływaniu strugi Węgorzy – czytamy w opracowaniu. Według dr Obolewskiego należy wzdłuż koryta ujścia Węgorzy zainstalować poduszki wypełnione fragmentami polimerów.
Planowane w przyszłości zabiegi rekultywacyjne jeziora Lubowidzkiego powinny przebiegać wg następujących kroków:
- uporządkowanie gospodarki ściekowej w zlewni bezpośredniej (warunek obligatoryjny i praktycznie zakończony)
- renaturyzacja strugi Węgorzy zgodnie z ideą biotechnologii hydroekologicznej
- zabiegi rekultywacyjnie w obrębie zbiornika.
Zasadniczym celem rekultywacji jest przywrócenie jeziorom ich poprzednich funkcji, a także cech fizycznych, chemicznych i biologicznych, możliwie zbliżonych do naturalnych. Poprawa stanu ekologicznego jeziora Lubowidzkiego jest niezbędna w celu poprawy potencjału tego zbiornika do celów rekreacyjnych, retencyjnych i ochrony bioróżnorodności, zarówno w ujęciu miejscowym, jak i zlewniowym – nieczystości, w tym związki węgla, wypływając z jeziora mogą dalej rzeką Łebą trafiać do obszaru Słowińskiego Parku Narodowego.
Uczestnicy spotkania zgodzili się, aby współpracować w celu rekultywacji jeziora.
Fot. UG NWL
