Linia kolejowa nr 237 między Lęborkiem a Bytowem nie funkcjonuje od prawie 80 lat. Część linii została odbudowana w 1947 roku, jednak w latach 70. XX wieku ruch pasażerski został wstrzymany na dobre.
Na Pomorzu oraz innych terenach, które dawniej należały do Niemiec, można znaleźć mnóstwo reliktów przeszłości, które przypominają nam o minionych czasach. Jednym z nich jest zapomniana linia nr 237, która łączyła ze sobą Lębork oraz Bytów. Trasa kolejowa powstała w 1902 roku na potrzeby przekształcenia węzła bytowskiego w czterokierunkowy węzeł przesiadkowy. Jednak już w 1945 roku tory zostały rozebrane przez maszerującą tymi rejonami Armię Czerwoną.
Część linii została odbudowana w 1947 roku, prawdopodobnie na potrzeby Kaszubskiej Wytwórni Drożdży w Maszewie Lęborskim (dawniej Państwowy Zakład Produkcji Rolnej, a później Państwowy Zakład Produkcji Drożdży). Odbudowany odcinek kolejowy łączył Lębork z Cewicami, a składy towarowe regularnie korzystały z tego odcinka, aby zaopatrywać drożdżownię w potrzebne zasoby oraz aby wywozić wytwarzane towary. Na trasie Lębork – Cewice było zaledwie kilka stacji kolejowych: Lębork Dretowo, Osowo Lęborskie oraz Maszewo Lęborskie. Torami do 1975 roku jeździły także pociągi z wagonami pasażerskimi.
Dla tego odcinka charakterystyczne są ogromne mosty kolejowe, które powstały nad wieloma zagłębieniami i kotlinami kaszubskich krajobrazów. Większość z nich można podziwiać do dzisiaj. Cechą charakterystyczną tej linii była także nieduża prędkość jazdy ze względu na przestarzałe tory. Pociągi na tej trasie jeździły z ograniczeniem do 40km/h. Wyjątkowe i jednocześnie warte uwagi na tym odcinku są także dworce kolejowe, które zostały zbudowane według tego samego wzoru: spory dwupiętrowy budynek z przyłączonym do niego magazynem. Do dzisiaj bardzo dobrze się zachowały i w wielu przypadkach służą jako budynki mieszkalne.
Odcinek Lębork – Cewice powstał w bardzo trudnym dla przemysłu kolejowego terenie. Krajobraz na tym odcinku posiada wiele wzgórz i wzniesień. Pociągi z Lęborka do Cewic musiały pokonywać różnicę wysokości niemal 130 metrów. Od Cewic do Bytowa linia była już znacznie łagodniejsza, a gdzieniegdzie zachowały się dawne słupki oraz resztki drewnianych podkładów torowych. Na trasie Lębork – Bytów funkcjonowało aż 11 stacji, a cały odcinek liczył 55 kilometrów długości. Obecnie jedyne pozostałości linii kolejowej w Bytowie to wyjazd ze stacji, który służy głównie do manewrów. Bytów mocno ucierpiał na zlikwidowaniu tego odcinka torowego, ponieważ obecnie nie wyjeżdżają z niego żadne pociągi w kierunku Lęborka.
Ruch pasażerski na odcinku Lębork – Cewice został wstrzymany w 1975 roku, jednak do 2004 roku regularnie korzystało z niego wojsko, które wykorzystywało tory do transportu zaopatrzenia do jednostki wojskowej w Siemirowicach. W 2014 roku tory przeszły modernizację na odcinku Lębork – Maszewo Lęborskie na potrzeby wojska. Historycznym momentem dla tej linii oraz wielu mieszkańców regionu był okazjonalny przejazd pociągu pasażerskiego w 2017 roku. Była to prawdopodobnie ostatnia okazja, aby przejechać się tym reliktem historii. Obecnie tory wykorzystywane są do przejazdu cystern kilka razu w roku oraz do okazjonalnego ruchu kolejowego.
Fot. Wikipedia
