Pierwsze opady śniegu w powiecie lęborskim sprawiły, że pojawiło się też pytanie o to, jak wyglądały niegdyś sporty zimowe w naszym mieście oraz jaką rolę mogły pełnić w tym względzie okoliczne wzgórza morenowe. Niestety historia Lęborka niewiele mówi na ten temat. Owszem wspomina się o wyścigach bojerowych, jakie rozgrywano jeszcze przed II wojną światową na Jeziorze Łebsko oraz o udanych występach drużyny lęborskiego Liceum Ogólnokształcącego na I Zimowych Mistrzostwach SKS w 1947 roku, gdzie wywalczyła ona II miejsca w turnieju… hokeju na lodzie i w… skokach narciarskich. O ile jednak do gry w hokeja wystarczyło zapewne zwykłe lodowisko, to w przypadku skoków potrzebna jest już „skocznia” a młodzi lęborscy sportowcy gdzież przecież musieli trenować. Tylko gdzie ?
Nie wiadomo, czy te terenie lęborskich wzgórz morenowych takiej skoczni narciarskiej, nawet bardzo prymitywnej kiedyś nie urządzono, ale mając na uwadze, że w innych pomorskich miejscowościach takie obiekty się znajdowały, to być może i u nas gdzie te skoki narciarskie trenowano. Wiadomo, że pierwsze skocznie narciarskie zbudowano na Pomorzu jeszcze w latach 30-tych XX w., min. w Wejherowie (1930), Słupsku (1930) i w Dolinie Radości w Gdańsku (1932). Rzecz jasna były to niewielkie obiekty sportowe o punkcie konstrukcyjnym: K20 (Słupsk), K25 (Wejherowo) i K35 (Gdańsk). Co ciekawe, kolejne tego typu obiekty budowano też i po wojnie, m.in.: w Dolinie Samborowo w Gdańsku (K15 i K30), na Łysej Górze w Sopocie (K25) czy też w Starogardzie Gdańskim (K15). Nie jest zatem wykluczone, że taka niewielka skocznia narciarska nie powstała też kiedyś i w naszym mieście…
Szczególnie bogatą historię ma skocznia w Wejherowie (Neustadt), która powstała w 1930 roku. Inicjatorem jej budowy był Grzegorz Jankowski, były reprezentant ówczesnego powiatu morskiego w skokach narciarskich. W rejonie nadmorskim skocznie narciarskie były czymś niezwykle nietypowym. Korzystali z nich również żołnierze. W Wejherowie odbywały się łączone zawody w biegach narciarskich i skokach narciarskich. W tym czasie przyciągały one wielu widzów i zawodników, np. w 1956 roku w zawodach takich wzięło udział 52 skoczków. Najlepszym skoczkiem był w tym czasie Franciszek Studnicki, który z w obu skokach otrzymał łączną notę 196 pkt. Według świadków rekord tej skoczni miał wynosić 40 m (!). Skocznię zlikwidowano ostatecznie w 1959 roku, a jej pozostałości znajduję się obok stadionu Gryfa Wejherowo.
W Słupsku podobna skocznia narciarska znajdowała się w tzw. „Górce Narciarza”, powstała w 1930 roku (K20). Dzisiaj próżno już szukać jej pozostałości, chociaż ukształtowanie terenu tego miejsca może wskazywać na istnienie takiego obiektu w przeszłości.
Warto też wspomnieć, że na terenie Polski powstało ogółem… aż 247 skoczni narciarskich(!), m.in. na Pomorzu – 7, na Podlasiu – 2, w Łódzkiem – 2, na Lubelszczyźnie – 4, w Lubuskiem – 3, na Warmii i Mazurach – 8, w Wielkopolsce – 1 i na Mazowszu – 4. Najwięcej było ich w Małopolsce – 66, na Dolnym Śląsku – 63, na Śląsku – 61 i w Podkarpaciu – 17. Poniżej kilka archiwalnych zdjęć z dawnych skoczni narciarskich na Pomorzu: w Wejherowie, Słupsku, Sopocie, Gdańsku i Starogardzie Gdańskim.
zdjęcia: skisprungschanzen.com
