Czy to cud sprawił, że pałac w Łebuni w gm. Cewice nie podzielił losu wielu dworów i pałaców na Pomorzu? Coś w tym jest. Przeglądając archiwalne przedwojenne zdjęcia jak i te z przełomu XX i XXI wieku można było domniemywać, że pałac jak wiele pobliskich zabytkowych obiektów popadnie w totalna ruinę. A jednak nie! Znalazł się inwestor prywatny, który nie szczędził środków i odbudował z pietyzmem to miejsce. Pałac w 2019 roku zaadaptowany został na funkcję hotelową i SPA, obok niego zrewitalizowano piękny ogród i park.
Jaka była historii miejscowości Łebunia i pałacu?
Pierwsza wzmianka o wsi Łebunia pochodzi z 1400 roku. Łebunia przez wiele stuleci tworzyła wraz z Cewicami i Maszewem klucz dóbr szlacheckich rodu von Grelle. Najstarsze wzmianki o majątku pochodzą z 1410 i 1412 roku. Wtedy to przedstawiciel rodu von Grelle został sądownie zobowiązany do uiszczenia płatności na rzecz Stepkowa z Lęborka. C. Grzela jako przedstawiciel ziemi lęborskiej podpisał w 1440 roku w Kwidzynie akt przystąpienia do antyniemieckiego związku miast i ziem pomorskich. Dziesięć lat później Grzela otrzymał w nadaniu Łebunię, Cewice i Maszewo. Ród Grzelów dzierżawił Łebunię do lat 30-tych XIX wieku. Potem właściciele często się zmieniali, m. in. Sarbscy i von Grumbkow. W 1784 roku w skład majątku łebuńskiego wchodziły dwa folwarki: Łubunia i Łebuński Bór. Wskutek przebudów pałac zyskał neoklasycystyczny wygląd.
Po 1800 roku właściciele często się zmieniali. W 1905 roku Robert Sinner, radca handlowy z Karlsruhe, zakupił majątki Maszewo, Łebunię oraz Cewice. Miał nimi zarządzać mąż jego córki Luise – Gustav Rodecker von Rotteck. W późniejszych latach majątek w Łebuni Robert Sinner przekazał swojej córce.
Pałac został wybudowany w 1863 roku. Jednokondygnacyjny korpus główny rezydencji został zbudowany na planie wydłużonego prostokąta i nakryto go dachem mansardowym z uskokiem. Od frontu pałac posiada piętrowy ryzalit zwieńczony trójkątnym frontonem. Ryzalit jest poprzedzony zabudowanym gankiem. Analogicznie w elewacji ogrodowej wysunięto piętrowy ryzalit, do którego przylega półowalna weranda. Od zachodu długą oś dworu przedłuża piętrowy pawilon i jednokondygnacyjna dobudówka.
Od 1945 roku pałac użytkowany przez miejscowy PGR uległ dewastacji.